Een vergoedingssysteem helpt me om een ​​financieel stabiele volwassene te zijn

Veel ouders weten dat er voordelen aan verbonden zijn kinderen een toelage geven- in termen van motiveren huishoudelijke klusjes doen, evenals in ze over geld leren en ze opzetten voor toekomstige financiële stabiliteit en succes. Toch ben ik er zeker van dat mijn eigen ouders niet doorhadden dat ik de geldlessen die ik als tween en tiener had geleerd, zou nemen en ze zo letterlijk zou toepassen op mijn eigen financiën als volwassene. Ja: ik geef mezelf een wekelijkse toelage, en zo heb ik dat kunnen doen vermijd schulden en geef prioriteit aan het opslaan.

Het opzetten van een zelfopgelegde vergoedingssysteem is eenvoudig, en het is nooit te laat om er een te beginnen als een leuke vorm van basisbudgettering, gecombineerd met andere goede geldgewoonten.

Toen ik een kind was, gaven mijn ouders ons, omdat we vaak verhuisden, een vergoeding voor langeafstandsgesprekken (dit was natuurlijk vóór gsm's). We kregen elk jaar aan het eind van de zomer een toelage voor schoolkleding; het gaf ons kinderen de vrijheid om onze kleding te kiezen en te kopen. We hadden ook een wekelijkse "extra" -vergoeding die we ontvingen in ruil voor klusjes.

Door een uitkering te krijgen, leerde ik dat voor ons, een gezin uit de middenklasse, geld iets was wat we van plan waren - en dat er grenzen waren aan de bedragen die we tot onze beschikking hadden. Mijn ouders hoefden me niet te vertellen dat geld niet aan bomen groeit; Ik kon dat uit de eerste hand zien. Ik wist dat ik niet elke nieuwe modetrend kon hebben die langs kwam of elk album kon kopen dat mijn favoriete bands produceerden. Bovendien, door mijn broers en mij de leiding te geven over het kopen van onze eigen kleding - en door ons een wekelijkse toelage te geven voor leuke bijkomende kosten - veranderde ik op jonge leeftijd in een kortingsgraver. Ik wilde tenslotte meer keuzes in mijn kast, dus dat leerde ik winkel voor verkoop.

Tegenwoordig heb ik een account dat mijn eigen versie is van die oude wekelijkse toelage - en het is alleen opgezet voor de extra's.

Ik leg mijn volwassen "toelage" opzij voor niet-essentiële aankopen, niet voor rekeningen, eten of sokken. In plaats daarvan is het voor een les die ik wil volgen, een boek dat ik wil kopen of een jurk die ik wil dragen op de bruiloft van een vriend. Ik stort elke maand geld op mijn "toelage" -rekening op dezelfde manier als ik budget voor mijn mobiele telefoon, boodschappen, elektriciteit en spaargeld.

Sommige maanden besteed ik misschien maar $ 10 van de rekening om koffie en een donut te kopen voor een vriend. Andere maanden zou ik misschien niets van het geld gebruiken - en op die manier werkt mijn toelage ongeveer hetzelfde als toen ik een kind was. Ik spaar mijn zakgeld om een ​​duurder item te kopen waar ik misschien op let, zoals een uniek paar laarzen of een nieuw jasje.

De "vergoeding" is anders dan mijn noodfonds of spaarrekening. Ik probeer de laatste twee niet aan te raken met mijn "wensen". Die rekeningen zijn voor "behoeften" - en onverwachte gebeurtenissen en uitgaven, van reparaties aan lekkende daken tot een noodwortelkanaal.

Voor mij zou ik niet eens een vergoedingsrekening hebben geopend zonder eerst mijn noodspaargeld te financieren. Ik heb gezien hoe een onvoorzien bezoek aan de tandarts of een kapotte vaatwasser de best opgestelde maandelijkse budgetplannen kan doen ontsporen. Zonder een noodvoorraad contant geld, zou ik heel gemakkelijk achter kunnen raken op mijn maandelijkse rekeningen vanwege onverwachte uitgaven. En als je eenmaal achterop raakt, kan het moeilijk zijn om weer bij te praten.

Een uitkering krijgen als kind lijkt eenvoudig, en een eenvoudige regeling. Maar het was er een die voor mij verreikende en overweldigende positieve gevolgen had tot ver in de volwassenheid. Ten eerste leerde een toelage me hoe ik bevrediging kon uitstellen, iets dat essentieel is om te sparen voor grote aankopen voor volwassenen, zoals een auto of een aanbetaling op een huis. En voor een ander leerde het krijgen van een toelage me ook het echte basisprincipes van budgettering: Namelijk dat je maar een beperkte voorraad contant geld krijgt. Als je vandaag pizza wilt eten, heb je volgende week minder voor die voetbal die je wilt, enzovoort.

Voor kinderen kan het krijgen van een uitkering het begin zijn van een levenslange gezonde relatie met geld. Voor volwassenen kan het een hulpmiddel zijn om aan uw behoeften te voldoen en toch budgettering te maken voor die extra's - weet u, degene die u helpen te genieten van het leven waarvoor u zo hard werkt om een ​​budget voor te hebben.