Girls and Math: Study Combats Stereotype Threat

Daarom was ik geïnteresseerd om een ​​artikel tegen te komen dat vorige week in het tijdschrift is gepubliceerd Kinder ontwikkeling waaruit blijkt dat niet alleen meisjes vanaf zes jaar vatbaar zijn onbewust vooroordelen die hun rekenvaardigheid kunnen schaden, maar deze vooroordelen kunnen worden weggeveegd, waardoor attitudes en vaardigheden ten volle blijven functioneren.

Ten eerste weet u misschien al van stereotype dreiging. Dit is het idee dat we in ons houden angst dat we per ongeluk kunnen handelen op manieren die stereotypen over onszelf bevestigen, en dat deze angsten als magneten zijn die ons naar de zeer stereotiepe acties trekken die we hoopten te vermijden. Onderzoekers zoals Sian Beilock van de University of Chicago laten zien dat deze stereotype dreiging letterlijk ruimte opeist in ons werk geheugen- de hersenworkshop voor alles wat we op dit moment doen. En met een stereotype dreiging die een "stuk" werkgeheugen claimt, laten we minder ruimte over voor de mentale manipulaties die zichzelf uitdrukken als

intelligentie-.

Als mijn dochter zich bijvoorbeeld (onbewust!) Zorgen maakt dat een verkeerd antwoord zou kunnen bevestigen dat meisjes slecht zijn in wiskunde, heeft ze minder hersenruimte beschikbaar om ervoor te zorgen dat ze goed is in wiskunde. U kunt zich andere stereotypen voorstellen en de manieren waarop deze verminderde werkgeheugencapaciteit ze zelfvervullend kan maken. Het is een vicieuze valstrik. Alleen al het kennen van een stereotype maakt het moeilijk om het tegen te gaan.

De studie van vorige week in Kinder ontwikkeling toonde voor het eerst de kracht van deze stereotype dreiging, zelfs bij kinderen die te jong zijn om bewust stereotiepe overtuigingen te onderschrijven. Onderzoekers Silva Galdi, Mara Cadinu en Carlo Tomasetto werkten samen met 276 eersteklassers (gemiddelde leeftijd 6,5 jaar) en vroegen zich eerst af of kinderen van deze jonge jongens dachten dat ze beter waren in wiskunde. Blijkt dat ze dat niet deden - bewust!

Maar misschien heb je gehoord van impliciete associatietests? Als je dat niet hebt gedaan, kijk dan eens Project impliciet, gehost door Harvard. De test meet bijvoorbeeld hoe snel je zwarte mannelijke gezichten associeert met goede woorden. Of blanke mannelijke gezichten. Of vrouwelijke zwart-witte gezichten. Je impliciete associatiesnelheid kan je laten zien vooroordeel. (En is fascinerend gecorreleerd met meningen die je uitspreekt over een quiz die voorafgaat aan de IAT zelf.)

In de huidige studie toonde een kinderversie van de IAT aan dat ja, inderdaad, zelfs kinderen van de eerste klas associëren jongens met wiskunde en meisjes met taal.

Vervolgens lieten de onderzoekers de kinderen wat kleuren. Een derde van de kinderen kleurde een afbeelding van een meisje dat een wiskundeprobleem oploste op een schoolbord terwijl een jongen op de eerste rij zat te kijken. Een derde kleurde een afbeelding van een jongen het oplossen van een wiskundig probleem terwijl een meisje bekeken. En een derde kleurde een landschap. Vervolgens lieten de onderzoekers kinderen rekenen. Zie je waar dit naartoe gaat?

Meisjes met een stereotype dreiging worden onbewust gestimuleerd door het beeld van een wiskundig actieve jongen in te kleuren en een wiskundig-passief meisje voegde getallen langzamer en met minder nauwkeurigheid toe dan meisjes die met een Danica McKellar kleurtaak. De jongens? Meh. Althans bij deze taak leek het alsof dudes uit de eerste klas nog steeds vrij onbewust waren van mind-punking via geslacht stereotype.

Er zit zowel schoonheid als horror in. De horror is duidelijk: zelfs in de eerste klas voelen meisjes de aantrekkingskracht van de onderbewuste stereotypen die wiskundige vaardigheden de trechter in kunnen sturen. Maar het mooie is dat deze studie bevestigt dat gendergerelateerde wiskundige stereotypen niet genetisch of anderszins 'natuurlijk' zijn. Schuldcultuur: meisjes zijn er niet slechter op wiskunde - na een simpele kleurtaak waarbij de stereotiepe dreiging in twijfel werd getrokken, waren de wiskundige vaardigheden van meisjes perfect gelijk aan hun wiskundige stereotype-onwetende man tegenhangers.

Met andere woorden, de liefde voor en het vertrouwen van mijn dochter in wiskunde hoeven niet uit te putten naarmate ze ouder wordt. Dat is - weet je - als mijn vrouw en ik, al haar vrienden, haar broer, haar leraren en de modellen van de samenleving om haar heen mijn dochter het equivalent van de meiden-actieve kleurplaat geven.

Ik wed niet op de samenleving. En dus ga ik mijn uiterste best doen om haar 'wiskundequiz' te blijven voeren terwijl we wandelen in de hoop dat meisje-passieve wiskunde-stereotype het pad op te gaan voordat mijn invloed verdwijnt en de samenleving het overneemt. Net als een MMR-vaccin hoop ik dat ik, door mijn kleine meisje te vullen met verwachtingen voor wiskundesucces, haar kan inenten tegen de negatieve kleurplaten die de samenleving op haar bureau blijft zetten.