Hoe kunnen we het conflict tussen werk en gezin oplossen?

Een paar jaar geleden heb ik een upgrade uitgevoerd naar een gloednieuwe wasmachine. Helaas werd mijn apparaatvreugde afgebroken toen de machine al na een paar weken kapot ging. Er waren vier geplande reparatiebezoeken voor nodig, verschillende onderdelen die niet volstonden en ongeveer een maand lang de wasserette voordat het echte probleem werd vastgesteld: een defecte computer die de computer herhaaldelijk had misleid reparateurs. Een waardevolle les werd versterkt: totdat u een nauwkeurige diagnose kunt stellen, is er geen manier om een ​​effectieve reparatie uit te voeren.

Het zijn natuurlijk niet alleen huishoudelijke apparaten. Nauwkeurige diagnoses zijn van cruciaal belang voor een breed scala aan problemen, waaronder problemen die ons op cultureel niveau teisteren. Een voorbeeld van zo'n probleem is het conflict tussen werk en gezin. Slimme geesten en leidende stemmen uit verschillende domeinen, waaronder het overheidsbeleid, het bedrijfsleven en werkende ouders in de loopgraven, hebben zich gericht op het oplossen van dit probleem dat zo veel mensen treft. Tientallen jaren in deze inspanning, echter, spannen ouders zich nog steeds in om hun professionele leven te behouden en professionals blijven zich zorgen maken over hoe ze genoeg aanwezig kunnen zijn als ouders.

Zeker, een deel van het conflict blijft bestaan ​​omdat de 'oplossingen' die door leidende stemmen worden gegenereerd, duur zijn, maar ook politiek, praktisch en filosofisch moeilijk te implementeren. Nog een andere belangrijke reden waarom we dit probleem niet hebben uitgeroeid, is dat we - dankzij onze exclusieve focus op de externe en structurele entiteiten -verkeerd gediagnosticeerd het probleem. Het moderne gesprek over werk en gezin richt zich volledig op externe en structurele oplossingen, omdat we aannemen dat het probleem zelf geheel extern en structureel is. Toch is het voor de meeste ambitieuze professionals die ook van ouders houden duidelijk dat een deel van het dilemma bestaat op intern en psychologisch niveau.

In omstandigheden waarin we in staat zijn om de algemeen geïdentificeerde kwalen weg te nemen (zoals onvoldoende geld, niet flexibel) werkplekken, niet-ondersteunende collega's of ongelijke huwelijken), geprivilegieerde werkende ouders ontdekken vaak dat er nog steeds een conflict is stoffelijk overschot. Het blijkt dat het niet alleen een kwestie is van het vinden van manieren om kinderopvang door te geven of het voor ambitieuze professionals gemakkelijker te maken om aan de verwachtingen van hun baan te voldoen. Want zelfs met de mogelijkheid om kinderopvang te delegeren aan een verantwoordelijke en liefdevolle verzorger dat ben jij niet, je zult misschien ontdekken dat je ernaar verlangt jezelf wees intensief betrokken bij het ouderschap van uw kinderen¹.

Aan de andere kant een krachtige aantrekkingskracht ouderschap kan het rechtvaardigen om een ​​ambitieus professioneel leven achter zich te laten, of op zijn minst het helemaal naar beneden te draaien. Maar weggaan of snijden terug in het professionele leven is ook niet het voor de hand liggende antwoord. Zelfs onder imperfecte professionele omstandigheden valt er veel te zeggen voor een professioneel leven. Inkomen in ruil voor werk, een gevoel van identiteit die voortkomt uit uw inspanningen en uw vaardigheden, het vermogen om een ​​verschil te maken in de grotere wereld die buiten uw privéwoning bestaat, zijn slechts enkele van de bevredigende voordelen van werken²en niet te vergeten de geneugten van een regelmatige onderbreking van de opvoeding.

Het is geen verrassing dat zelfs de meest ambitieuze professionals ernaar verlangen om zich intensief met ouderschap bezig te houden en dat liefhebbende ouders ernaar verlangen om hun ambities buitenshuis te vervullen.

Maar hoewel we dat interne conflict in onze geest en ons hart kunnen ervaren, blijft het gemakkelijker om ons te concentreren op de externe en structurele problemen (en de parallelle externe en structurele oplossingen). Zoals iedereen die bekend is met interne conflicten weet, is het veel gemakkelijker om naar een vlekje zaagsel in het oog van iemand anders te wijzen dan om te betalen aandacht aan de plank in ons eigen land³. Met andere woorden, de problemen die buiten ons bestaan, zijn gemakkelijker te identificeren en aan te werken dan de problemen die intern bestaan. Maar als we een plank in ons eigen oog (of hart) hebben, zal onze effectiviteit om ermee om te gaan beperkt zijn totdat we de juiste diagnose stellen.

Om werk-gezinsconflicten effectief te beheersen, moeten we gaan kijken naar de psychologie van dit probleem. Net zo Freud zoveel jaren geleden opgemerkt: "liefde en werk zijn de hoekstenen van ons menszijn." Het is heerlijk menselijk om tegelijkertijd te verlangen om te slagen in de publieke sfeer en diep in relaties te gaan met degenen die wij zijn liefde. En geen enkele hoeveelheid zwangerschapsverlof, ondersteunende partnerschappen of flextijd kan het conflict elimineren dat bestaat bij het belichamen van deze dubbele en soms duellerende drijfveren.

Het uitgangspunt voor het oplossen van dit conflict moet komen door het aanvaarden van het deel van dit conflict dat bestaat bij de psychologische en spiritueel niveau. Alleen dan kunnen werkende ouders strategieën vinden die hen helpen dit conflict effectief te beheersen.