En de dame uit Philadelphia zei ...

Het enige dat ik weet van iemand die de 'Lady from Philadelphia' heet, is dat ze een personage was in een roman, mogelijk door Charles Dickens. Haar advies werd mij vaak door mijn moeder aangehaald. Anders dan dat, is ze een mysterie. Van Philadelphia, de stad, weet ik nog minder.

Bovendien heeft niemand van mijn kennis van vandaag ooit van de Vrouwe uit Philadelphia gehoord, dus wat ik me herinner is misschien helemaal niet waar. Dat gezegd hebbende, leek haar rol in de roman voornamelijk te bestaan ​​uit het helpen van haar ongelooflijk domme buren uit de problemen. Het enige voorbeeld dat in me opkomt was het maken van limonade.

Zo ging het: de ongelooflijk domme buren (hierna de USN's genoemd) maakten op een hete middag een kan limonade. Een van hen voegde onbedoeld te veel suiker toe en toen de limonade door de anderen werd geproefd, werd hij als ondrinkbaar beschouwd. Wat moeten we doen? De kring van USN's stak hun (lege) koppen bij elkaar en besloot de suiker tegen te gaan door een gelijke hoeveelheid zout toe te voegen. Helaas heeft dit het probleem alleen maar vergroot.

Maar een van de USN's dacht dat er misschien nog hoop was en deed een andere suggestie. 'Voeg wat kruiden toe. Kaneel en nootmuskaat. ' En dat deden ze, met voorspelbare resultaten.

Eindelijk wendden de USN's zich tot de enige informatiebron die hen nooit in de steek had gelaten. 'We zullen de dame uit Philadelphia vragen wat ze moet doen,' zeiden ze ernstig.

En dus brachten ze de kan limonade naar het huis van hun buurman en vroegen wat ze ermee moesten doen. Het antwoord liet niet lang op zich wachten.

'Gooi het weg', zei de dame.

Tot op de dag van vandaag, wanneer ik iets kook dat slecht uitpakt, denk ik aan de Dame uit Philadelphia en besef dat het niet uitmaakt hoeveel pijn ik doe om het te doen, soms is de enige oplossing om het "weg te gooien".