Zou Prince vandaag nog leven als hij een andere dokter had gehad?

Prince stierf aan een overdosis opioïden. Een tragisch en vermijdbaar lot, maar, nog tragischer, een lot dat steeds vaker voorkomt in de Verenigde Staten. Sommige mensen met een overdosis leven aan de rand van de samenleving - dakloos en hebben geen toegang tot goede medische zorg. Prince had daarentegen verschillende herenhuizen en een aantal artsen die actief bij zijn zorg betrokken waren, artsen die zich bewust waren van zijn probleem met opiaten. Slechts enkele dagen voordat hij stierf, moest het vliegtuig van Prince in noodgevallen landen omdat hij symptomen van een overdosis opioïden ervoer.

Met zoveel artsen tot zijn beschikking en zoveel bewijs dat zijn gebruik van opioïden uit de hand liep, stierf Prince omdat zijn artsen bijzonder slecht waren in het omgaan met zijn behoeften?

Helaas is het antwoord waarschijnlijk nee. Hoewel ik geen voorkennis heb van de zorg van Prince, verschillen zijn artsen niet veel van degenen die voor veel mensen met opioïden zorgen verslaving. Veel, zo niet de meeste, artsen zijn gewoon niet bereid om de juiste hulp te bieden aan patiënten die moeite hebben om hun gebruik van voorgeschreven verdovende middelen onder controle te houden.

Het beste bewijs dat ik heb om deze bewering te staven komt van een studie gepubliceerd in januari Annalen van interne geneeskunde. Het onderzoeksteam stond onder leiding van Marc Larochelle van Boston Medical Center. Larochelle keek naar wat er met patiënten gebeurde nadat ze een niet-fatale overdosis opioïden hadden gehad, zoals Prince een paar dagen voor zijn dood in het vliegtuig deed. Hij beoordeelde met name of hun artsen de dosis van hun opioïde medicijnen verminderden. Hij ontdekte dat artsen de verdovende doses van mensen niet erg verminderden, te zien in Figuur 2.

Zoals de figuur laat zien, daalde het percentage mensen met hoge doses verdovende middelen (het rode deel van de middelste balk) in de eerste 30-90 dagen na de niet-fatale overdosis, terwijl het percentage verdovende middelen (de groene balk) is gestegen. Deze veranderingen zijn goed, maar ze zijn veel te bescheiden. En na verloop van tijd stegen de verdovende doses weer, zoals weergegeven in de balk aan de rechterkant.

Deze doseringen zijn van belang omdat hoe hoger de doses van mensen waren, hoe groter de kans dat ze een nieuwe overdosis zouden krijgen, zoals getoond in Figuur 3A.

Kortom, ondanks sirenes die waarschuwingssignalen gaven - overdoses, verdorie! - bleven veel mensen aan zeer hoge doses voorgeschreven verdovende middelen, en een op de zes die een overdosis hoge doses bleven gebruiken opnieuw! Tot overmaat van ramp hebben pogingen om in te grijpen - en artsen te waarschuwen dat ze narcotica te veel voorschrijven - niet veel invloed op het gedrag van artsen. Hier is bijvoorbeeld een foto van wat er gebeurde toen een andere groep onderzoekers stuurden brieven aan artsen die veel voorschrijven en hen erop attenderen dat hun voorschrijven van verdovende middelen groter was dan gemiddeld:

Kortom, de dokters knipperden niet. Zijn Amerikaanse artsen echt zo slecht?

Laat me artsen verdedigen, terwijl ik toch erken dat we het veel beter moeten doen. Ten eerste is verdovende verslaving een ongelooflijk moeilijk te behandelen probleem. Veel patiënten die narcotische overdoses ervaren, hebben legitieme pijnsyndromen. En wanneer mensen in het ziekenhuis worden opgenomen met tekenen van een verdovende overdosis, kunnen artsen ze niet simpelweg van hun medicijnen afhalen, anders zullen ze patiënten terugtrekken. In plaats daarvan moeten deze patiënten geleidelijk worden afgebouwd van verdovende middelen, een afbouw die de pijnbeheersing kan verergeren en die bijna altijd wordt weerstaan ​​door patiënten.

Bovendien hebben veel artsen onvoldoende training gekregen in het managen chronische pijn, en hoe om te gaan met patiënten bij wie het gebruik van verdovende middelen lastig wordt. Bovendien zijn veel patiënten heel goed in het verbergen van tekenen van hun verdovend gebruik voor hun arts. Het is nog steeds niet eenvoudig om erachter te komen of patiënten aanvullende verdovende middelen van andere artsen krijgen, met andere woorden, als ik het heb voorgeschreven oxycodon bij een van mijn patiënten kan ik niet altijd achterhalen of ze andere doseringen van andere verdovende middelen van andere artsen krijgt. Daarnaast vullen mensen soms voorgeschreven opiaten aan met drugs die ze op straat kopen. Momenteel weten we bijvoorbeeld niet of de fentanyl die Price's dood veroorzaakte, was voorgeschreven of niet.

Artsen hebben een betere opleiding nodig over het omgaan met chronische pijn en over het helpen van patiënten bij het spenen van verdovende middelen wanneer ze het risico lopen door deze medicijnen te worden geschaad. En we hebben een beter systeem nodig om het gebruik van verdovende middelen te volgen. Prince is een van de vele duizenden geweldige mensen die we hebben verloren door een overdosis opioïden. Het hoeft niet zo te zijn.

*** Eerder gepubliceerd in Forbes ***