De supermarkt van volgende week kan een eenmalig evenement zijn
Herfst 2016 blijkt een opwindend seizoen te zijn voor sterrenkijkers, met drie opeenvolgende supermoons (die gebeuren wanneer de maan het dichtst bij de aarde staat) die zich voordoen in oktober, november en december. Maar de aankomende supermoon op maandag nov. 14 zullen bijzonder speciaal zijn, vanwege een unieke uitlijning van de aarde, de maan en de zon. De maan zal het dichtst bij de aarde zijn geweest sinds 26 januari 1948 - de volgende even grote supermoon zal pas plaatsvinden op 25 november 2034. Kortom: u zult het niet willen missen.
In de nacht van de supermoon kon de diameter van de maan tot 14 procent groter en de totale oppervlakte verschijnen van de maan kan tot 30 procent groter en helderder lijken, volgens Jonathan Kemp, een telescoopspecialist bij Middlebury College Observatory. De maan lijkt zo groot vanwege zijn positionering op zijn baan.
"De baan van de maan is geen cirkel, maar eerder een ellips, net als bij de planeten," zegt Kemp. “Gemiddeld staat de maan ongeveer 239.000 mijl afstand van de aarde. Wanneer het zich in Perigee bevindt, of het dichtst bij de aarde staat, kan het ongeveer 225.000 mijl afstand zijn. Wanneer dit gebeurt tijdens volle maan, lijkt de schijnbare grootte van de maan, gezien vanaf de aarde, toe te nemen. ”
Deze maand zal de volle maan plaatsvinden binnen ongeveer twee uur na de perigee van de maan, waardoor de extra speciale supermoon ontstaat. En omdat er meestal één supermoon per jaar is, is het feit dat er drie in drie maanden zijn ook behoorlijk spectaculair.
De beste manier om de supermoon te bekijken, is door hem laag in de lucht te zoeken (terwijl hij opkomt of onder de horizon komt) met voorgrondreferentiepunten (zoals gebouwen) om wat context te bieden, zegt Kemp. Omdat het een volle maan is, zal het opkomen als de zon ondergaat, en ondergaan als de zon opkomt. Met een verrekijker krijgt u een nog spannender zicht.
“Wanneer de maan vol is, vertonen de grotere kraters‘ straal ’kenmerken, die eruit zien als lijnen die weg wijzen van de krater, die een groot deel van het oppervlak van de maan overspant, ”zegt Jason Kendall, die in het bestuur van zit de Vereniging van amateurastronomen in New York. "Deze 'stralen' zijn rotsstromen die werden uitgestoten toen de krater lang, lang geleden werd gevormd door een botsende asteroïde."