Hoe deze ene verandering mijn slaap verbeterde, mijn stemming verhoogde en me verzachtte

Ik ben geen inherent humeurig persoon. Maar ik ben een New Yorker, met alle gevolgen van dien: gehaast tempo, krappe ruimtes, overmatig druk werk, lang niet genoeg slaap. Ik ga 's ochtends mijn kantoor binnen en kom pas lang na wat de meeste mensen etenstijd beschouwen. De zon is een ongrijpbare metgezel.
Dus bood ik me aan om lichttherapie te doen. Wat zou een week zitten onder een kunstmatig sfeerlicht voor mij doen?

Dag 1

Er moet meteen worden opgemerkt dat ik dit experiment niet onder ideale omstandigheden uitvoer. Ik kies ervoor om het licht in te stellen (Carex Health Brands Day-Light Sky Bright Light Therapy Lamp, $ 210; amazon.com) op mijn bureau in plaats van mee naar huis te slepen, wat betekent dat het vastzit tussen mijn computer en mijn telefoon. Dat betekent ook dat ik 's ochtends niet meteen mijn dosis wattage krijg - en alleen op weekdagen.
De lamp samenstellen is eenvoudig; vijf minuten, tops. De extra grote kop en de heldere straal doen me denken aan de krachtige lichtinstallaties op de tv en filmsets die opduiken in de straten van Manhattan. Ik stop weg bij mijn werk terwijl ik me probeer aan te passen aan de vloed van nepzon op mijn gezicht. Toen ik iets meer dan een half uur later op de uit-knop drukte, is de plotselinge duisternis verontrustend. Stemmingsverandering? Moeilijk te zeggen. Maar ik slaap die nacht als een baby. Maar in alle eerlijkheid, kan dat ook komen door de twee glazen rosé die ik op het etentje van een vriend had.

Dag 2

Ik draai de schakelaar van de lamp om zodra ik aan mijn bureau ga zitten, maar realiseer me dan dat ik koud water bij de hand moet hebben om onder het licht te kunnen nippen. Ik vul mijn fles in de bijkeuken door de gang en kom een ​​vriend tegen. "Wat ben je van plan?" Zegt ze. "Lichttherapie," zeg ik. "Lite-therapie?" Zegt ze. 'Wat, praat je maar een half uur met de therapeut?' We giechelden. Ah, New Yorkers. We houden van onze therapie.
Terug in mijn kantoor vestig ik me onder het licht, dat nu al minder opdringerig lijkt. Maar als een andere vriend haar hoofd steekt terwijl ze door de gang loopt, denk ik: 'Onderbreek mijn lichttherapie niet!!! Als ik met je praat, moet ik mijn hoofd draaien, wat betekent dat het licht niet in mijn ogen straalt, wat betekent dat ik niet alle sap krijg die ik nodig heb!!! Praat later met me !!!”
Hmm. Ik heb misschien meer dan een week nodig.

Dag 3

Door de jaren heen ben ik in een aantal zeer slechte slaapgewoonten terechtgekomen. Heel slecht. Omdat ik zelden voor half negen thuis ben, of ik nu na het werk ben uitgegaan of omdat ik laat heb gewerkt, propte ik veel in de laatste uren van de dag. Bekijk het nieuws online. Beantwoord e-mails. Sorteer mail. Terug telefoontjes. Eet soms zelfs diner. Dat wil zeggen dat ik over het algemeen niet tot middernacht in bed kruip, en vaak zelfs een uur of zo later. En dan sta ik om 7:00 op en begin opnieuw.
Wat ik de afgelopen twee nachten opmerkte: ik was klaar om veel eerder een einde aan de dag te maken, of ik al mijn gebruikelijke taken had voltooid of niet. En ik zou ook eerder wakker worden en me meer verfrist voelen. Een toevalstreffer? De kracht van suggestie? We zullen zien.

Dag 4

Beste dagboek: Het is gebeurd. Ik liep naar mijn werk met de gedachte:Ik kan niet wachten om onder mijn lamp te komen. "Ik denk dat we een echte relatie beginnen te ontwikkelen.

Dag 5

Ik ga drie lange dagen zonder mijn licht, sinds ik vrijdag vrij heb genomen, maar mijn goede humeur blijft stabiel. Misschien was het al het stoeien dat ik deed in de zomerzon, misschien was het gewoon mijn toegewijde geesteshouding. Of misschien, heel misschien, is dit licht echt.
Thuis laat op de avond lost ik een factureringsprobleem met mijn telefoonbedrijf kalm en naar tevredenheid op. Herhaling: rustig en naar tevredenheid. En dat ondanks drie pogingen om het probleem op te lossen, omdat ik mijn verhaal herhaaldelijk opnieuw moet vertellen, een half uur in de wacht moet worden gezet om de verbinding te verbreken... Je snapt het wel. En toch heb ik nooit het gevoel dat mijn humeur het gevaar loopt een serieuze bocht naar het zuiden te nemen.

Dag 6

Wil je weten waar dingen misgaan? Ik heb een afspraak waar ik te laat voor ben, de metro is vertraagd, andere passagiers lopen zoals ze hebben allll theeee timeeee innnn theeee wooooorld. Binnen enkele minuten mompel ik zachtjes en knarsend mijn tanden. Blijkbaar past geen beetje licht bij het New York City-vervoerssysteem.
Licht: 0
Metro: 1
Maar ik ga naar de sportschool voordat ik naar huis ga en draai mijn rotatie zonder er eens over te krabben (zeer ongebruikelijk; in feite buitengewoon - vraag het maar aan mijn trainer). Tegen de tijd dat ik naar huis loop, is de gelijkmoedigheid hersteld. Alles klopt opnieuw met de wereld.
Licht: 1
Gym: 0

Dag 7

Ik loop neuriënd naar mijn werk. zoemend. Over ongeveer een half uur ga ik het licht uitdoen, inpakken, terugsturen naar de aardige PR-mensen die me toestemming hebben gegeven om het te lenen, en zo dit experiment beëindigen. Maar hier is het ultieme compliment voor een testproduct: vanavond ga ik er zelf een bestellen.