Laat Burn-out achter je, omarm de betovering van het nu

Als kind hield ik van goochelshows. De snik met open mond toen de tovenaar een ei uit mijn oor haalde. Hoe wist ze dat ik de hartenkoningin had uitgekozen?

Magie was echt (of ik was tenminste meer dan bereid om het ongeloof op te schorten). Ik werd meegezogen, betoverd, gevangen (maar op de een of andere manier bevrijd?) in een betovering. De tijd viel weg. Dat gold ook voor zorgen over wiskunde, afwijzing door leeftijdsgenoten, of betrapt worden door mijn moeder die 's avonds in mijn kamer naar Skinamax keek. I was de magie, het werkwoord dat zich op boeiende wijze ontvouwt, zoals de bloei van de tovenaarmantel.

Nu? Ik ben 52. Papa van twee geweldige kinderen. Een drukke, praktiserende klinisch psycholoog in een buitenwijk. COVID heeft zijn ontwrichtende littekens in mijn leven achtergelaten (net als in het jouwe): hypotheek om te betalen. Het kind heeft een beugel nodig. Collegegeld om je zorgen over te maken. De nieuwscyclus? Vergeet het maar: het tegenovergestelde van betovering.

Ik kocht de hele Harry Potter-boekencollectie zodat mijn kinderen en ik ze samen konden lezen – lees over de spreuken van nieuwsgierige, moedige kinderen – en wat is er gebeurd? De boeken zijn ongelezen gebleven, althans door mij. Te druk, serieus.

Ironisch genoeg ben ik te veel verwikkeld in mijn volwassenheidsfictie om me het genezende, bekrachtigende en bevrijdende potentieel van de betoverde toestand te herinneren. Ik, en misschien jij, zijn te laat voor een serieuze 100 mg. (magicgram) poef ervan.

Wat is Spellbound?

Spellbound is "gebonden door, of als door, een spreuk; gefascineerd, betoverd, in vervoering." Jij hebt het het beste gekend, niet als een woord, een concept, maar als een diepgewortelde omhelzing van ervaring. Ik schreef onlangs over het vangen van blikseminsecten als kind op het platteland van Ohio – zeker betoverd.

Andere voorbeelden?

• Ik stond op het podium in de vijfde klas, zingend en dansend als hoofdrolspeler in ons schooltoneelstuk (ondanks de algemene schijn van sociale angst in mijn dagelijks leven).
• Mijn vrouw vertelde me dat ze voor het eerst van me hield (fluisterde in het Frans in mijn oor), en ik moest het gaan Googlen.
• De geboorten van mijn kinderen.
• De waterval verderop in de straat van mijn kantoor.
• Het ‘natuurlijk’ moment waarop ik in de hondenpoep in de achtertuin stapte terwijl mijn agenda-gefixeerde geest verwoed ‘verder’ door de boodschappen van een weekend heen.

Geen ervan waren beperkte ficties van de geest. Het waren momenten van levendige, volle, rauwe ervaring. Het waren magische herinneringen aan meer op dat moment dan aan mijzelf. Iets veel groters, rijks en fascinerends. Iets wat ik nodig heb gehad, maar veel te lang ben vergeten, vooral de afgelopen jaren.

Misschien voel je mij hierin. Misschien heb je een lijst met spreuken die je op verschillende momenten bent tegengekomen?

Spellbound is de frisse, volledige versie van mindfulness

Mindfulness– betalen aandacht tot het huidige moment, opzettelijk, zonder oordeel – is waarschijnlijk niet nieuw voor je, maar in hoeverre is het een 'concept' geworden? Een verhaal waarvan de moraal erin ‘moet’ zijn ingebed? Het is een groeiende industrie die miljarden waard is. Er duiken zoveel boeken op bij een Amazon-zoekopdracht dat er 'meer dan 10.000 resultaten' staan ​​(waaronder een paar van mij die het algoritme onoverzichtelijk maken). De staat van mindfulness zelf, de beoefening ervan, is werkelijk nooit ouderwets, maar toch zijn de concepten gecoöpteerd en opgedeeld in soundbites en memes.

Zo vaak (vooral in het Westen) lijkt 'mindfulness' een manier om ergens te komen, iets te bereiken, beter te worden, te kalmeren, te ontstressen en onze badassery radicaal te accepteren. Een deel ervan is geweldig en nuttig. De volledige, rauwe, betoverde, fascinerende ontmoeting met het huidige moment doet er steeds minder toe.

Als we ‘het’ gebruiken om iets ‘anders’ te worden dan ‘wat is’, zitten we mogelijk in een volledige lotushouding met onze ogen gesloten, maar we zijn niet oplettend, en we zijn zeker niet betoverd door de levendige ontvouwing van de moment.

Onze spelende kinderen zijn misschien ‘beter’ in mindfulness als ze in de woonkamer forten van karton aan het maken zijn (wat mijn zoon altijd heeft gedaan wat we de laatste tijd doen) dan we met onze oordopjes in doen en begeleid aandachtig ‘babbelen’ op een van de honderden mindfulness-apps die momenteel beschikbaar zijn. Mijn zoon spreekt spreuken uit op de vloer met verpakkingstape, een steeds bottere schaar en alle kartonnen zendingen naar ons huis die Amazon kan leveren.

Zenmeester Suzuki Roshi noemde het 'beginnersgeest'.

We moeten onthouden hoe we zulke spreuken moeten uitspreken. Er is een frisheid, een volledige ontmoeting met het huidige moment, ook al is het ongemakkelijk (denk aan hondenpoep). Paradoxaal genoeg doen we misschien ons uiterste best om te ontstressen, creëren, verjongen, verbinden en nog veel meer. belangrijke werkwoorden uit het dagelijks leven als we de verhalen laten vallen en in de beschikbare vonken van elk moment duiken toveren.

De spreuk? Laat los, pak alles

Hoe, vraag je? Ik zal het kort houden (omdat berichten dit vereisen) en omdat er geen 'stappen' zijn. Het is meer een stroom, een bevrijding, een herinnering.

1. Toestemming. Gooi je ego, je denken en je door controle geobsedeerde geest op een bot en zeg: "Hé, bedankt voor al je non-stop keffen en voorspellen, en zou ik een moment kunnen hebben om het moment beter op te merken?" Dat is Het. Makkelijk.

2. Laat gaan. Je geest staat je misschien toe even te pauzeren, omdat hij misschien denkt dat je hier 'productief' zult zijn. Streep een to-do-item van zelfzorg af. Oké, bedank het daarvoor, en kijk of je verder kunt loslaten op wat er hier en nu gebeurt. Je zintuigen, alle van hen. De inhoud van je geest (woorden en mentale beelden, alle van hen). Ik raap ze op en leg ze neer als producten in de supermarkt. En jij bent erg kieskeurig. Het is niet persoonlijk, niet veroordelend. Gewoon meedogenloos merk op-y. Het gaat je gewoon om de vormen, de geuren, het gevoel van de rijkdom (aangenaam of onaangenaam) van de situatie waarin je je bevindt.

3. Geniet tot verzadigd. Blijven gaan. Het is niet lang geleden. Een paar seconden, misschien een minuut of zo. Je hebt geen "tijd"; jij bent tijdminder. Je wordt overspoeld door de verrukking van deze levendige ervaring, precies zoals die is. De levendige sfeer ervan sijpelt er zo in dat er – als je nog steeds toestemming geeft en loslaat – er geen tovenaar is, geen 'jij' voor even. Er is gewoon de magie van dit moment. De rauwe ontvouwingsmogelijkheid, de energie in en vanuit alle richtingen. De geur van kleur, het gevoel van woorden en de dans van emotie.

Geef jou en de tovenaar toestemming om samen te smelten, om te verdwijnen – geen mystieke hocus pocus. Geen trucjes. Er zijn geen goeroes om te geloven. Het is allemaal echt, en dat is het punt. Je bent betoverd door alles wat echt is, alles wat nu is. Het ontstressen van de taken van het verbeteren zal vanzelf gebeuren.

Hier is vanavond mijn lezing van de eerste Harry Potter.