Hoe en waarom creëren de hersenen dromen?

Ooit werd gedacht dat dromen boodschappen van de goden of voortekenen van de toekomst waren; we begrijpen nu dat ze geen van beide zijn. In 1900, Sigmund Freud geloofde dat de inhoud van dromen niet letterlijk in de oorspronkelijke zin kan worden opgevat. Hij speculeerde dat dromen ‘verborgen betekenissen’ en ‘onderdrukte verlangens’ hebben. Helaas raakten zijn gedachten stevig verankerd in de populaire volkspsychologie. Tegenwoordig is er weinig experimenteel bewijs om zijn verklaringen te ondersteunen. De neuraal mechanismen die ten grondslag liggen aan de noodzaak om te dromen, en hun inhoud, blijven een mysterie. We weten niet waarom we alleen maar dromen slapen of waarom het normale, gezonde brein vereist dat het een cyclus van diepe slaap van 90 tot 120 minuten ervaart voordat de eerste droomfase begint (tenzij je een middagdutje doet).

Dromen vanaf de hersenstam

Waarschijnlijk een van de beste verklaringen voor de vorming van dromen is het activerings-synthesemodel dat voor het eerst werd voorgesteld in 1977 (Hobson en McCarley). De theorie is vervolgens aangepast en verfijnd in het licht van nieuwe bevindingen; het algemene idee is echter dat

dromen is een proces in twee stappen: activering geïnitieerd in de hersenstam, gevolgd door de synthese van een (meestal visueel) verhaal. Dromen gaan meestal gepaard met snelle oogbewegingen (REM) die het gevolg zijn van verhoogde activiteit in de hersenstam [in de buurt van de neuronen die de oogspieren aansturen, deze bewegingen hebben niets te maken met de inhoud van de dromen] die activiteit omhoog stuurt naar de hersenen en uiteindelijk naar de gebieden van de cortex die visuele processen verwerken. informatie. Een deel van deze elektrische activiteit stimuleert ook de amygdala en andere delen van het limbisch systeem, structuren die de emotionele expressie en ons zenuwstelsel controleren. angst antwoord.

De neurale activiteit die zijn oorsprong vindt in de hersenstam en wordt ingevoerd in de hogere hersensystemen is zeer willekeurig. De hersenen doen dan met deze binnenkomende willekeurige stimulatie wat ze altijd doen met binnenkomende neurale activiteit: ze proberen deze te verwerken tot een samenhangend verhaal dat we als een droom ervaren. Tijdens het dromen wordt de sensorische input van de buitenwereld actief geblokkeerd, daarnaast worden ook de motorische outputs (behalve naar onze oogspieren) geblokkeerd, zodat we onze dromen niet waarmaken. Er zijn zeer vergelijkbare neurale activiteitspatronen gedocumenteerd bij muizen, ratten en apen, wat erop wijst dat zij op dezelfde manier dromen als mensen.

Dromen vanaf de cortex naar beneden

Een andere onlangs voorgestelde verklaring voor het genereren van dromen is dat dromen en REM-slaap dissocieerbare toestanden zijn die onafhankelijk van elkaar kunnen optreden. REM wordt gecontroleerd door de hersenstam, terwijl dromen wordt gecontroleerd door dopamine vrijkomen in de frontale kwabben. Dit concept wordt ondersteund door het feit dat dromen kunnen worden geïnitieerd door medicijnen die dopamine nabootsen gestopt door medicijnen die dopamine blokkeren zonder enige verandering in de frequentie of duur te veroorzaken REM. Bovendien is aangetoond dat laesies van de voorhersenen alleen dromen uitwissen zonder enig effect op de aanwezigheid van REM.

Alles bij elkaar suggereren deze ontdekkingen dat de projecties van dopamine-neuronen in de voorhersenen verantwoordelijk zijn voor het genereren van dromen. De hersenstamsystemen die REM controleren, zijn waarschijnlijk de trigger voor de activering van dit dopaminesysteem in de voorhersenen. Deze dopamine projectie staat bekend als het mesocorticaal-mesolimbische dopaminesysteem. Gegeven wat bekend is over de functie van dit dopaminesysteem, wordt voorgesteld dat emotionele drive en motivatie zijn betrokken bij het genereren van de inhoud van dromen.

Hersengebieden geassocieerd met dromen

Bilaterale diepe occipitale beroertes kunnen het vermogen om te dromen volledig verhinderen. De occipitale kwab is verantwoordelijk voor het verwerken van visuele beelden. Diepe bilaterale laesies van de frontale kwabben veroorzaken ook het volledig stoppen van dromen. Deze laesies hadden geen effect op de aanwezigheid van REM-slaap, wat consistent is met het idee dat dromen en REM-slaap door verschillende hersengebieden worden gegenereerd. We dromen ook tijdens de niet-REM-slaap; elektrofysiologische studies suggereren dat activiteit in de achterste cortex een belangrijke rol speelt bij het dromen tijdens de NREM-slaap. Dromen tijdens de niet-REM-slaap duren meestal veel korter en hebben een duidelijk saaie verhaallijn dan dromen tijdens de REM-slaap.

Het doel van dromen

De auteurs van het activatie-synthesemodel beweren dat dromen geen betekenis hebben. Veel onderzoeken hebben aangetoond dat slapen weliswaar belangrijk is bij de vorming en uiteindelijke consolidatie van herinneringen, maar dat we niet weten of dromen op zich een even cruciale rol spelen. Sommige recente onderzoeken hebben direct bewijs geleverd dat de golfgeneratoren in de hersenstam die REM produceren cruciaal zijn voor slaapafhankelijkheid geheugen verwerken.

De dreigingssimulatiehypothese stelt dat dromen een simulatie zijn van bedreigende gebeurtenissen en een repetitie van dreigingsperceptie en dreigingsvermijding. Hoewel er enig bewijs is dat dit idee ondersteunt, lijkt 50 tot 60 procent van de terugkerende dromen geen direct verband te hebben met de dreigingssimulatietheorie. Als dromen over bedreigende gebeurtenissen simulaties zijn, zouden ze realistisch moeten zijn, maar de meeste dromen zijn onrealistisch. De activering van de amygdala tijdens de REM-slaap verklaart waarschijnlijk de intense emoties, met name angst en angst spanning, in dromen. Een veertig jaar oude theorie stelde dat de functie van dromen het elimineren van ongewenste herinneringen is. Dromen worden niet zomaar vergeten, ze zijn actief afgeleerd. Sommige dierstudies ondersteunen deze theorie.

Talloze anekdotische rapporten suggereren dat dromen verbetert creativiteit en probleemoplossend vermogen. Eén onderzoek toonde aan dat REM-slaap, vergeleken met rustige rust of niet-REM-slaap, de integratie van aanvankelijk niet-gecorreleerde informatie vergemakkelijkt, wat leidt tot creatievere probleemoplossing. Er wordt aangenomen dat het dopaminerge systeem de creativiteit bevordert, zoals associatief denken, innovatieve inzichten en cognitieve flexibiliteit (Wenk, 2017). Creativiteit tijdens het dromen kan komen doordat dromen tijdens de REM-slaap verhalend en bizar zijn, en de dromer in staat stellen nieuwe oplossingen te visualiseren.

Een van de meest uitdagende aspecten van droomonderzoek is dat wetenschappers moeten vertrouwen op mondelinge rapporten. Verhalen die mentale ervaringen tijdens de slaap beschrijven, worden allemaal gegenereerd tijdens de wakkere toestand, en dat is ook zo waarschijnlijk is er verwarring tussen dromen en ontwaken en er zijn alleen dromen geweest die kunnen worden herinnerd bestudeerd.

Duidelijk geslacht Er bestaan ​​verschillen in de droomstructuur; vrouwen zien bijvoorbeeld meer en helderdere kleuren; ze melden ook dat ze de gezichten en handen van hun hebben gezien seksueel partners. Mannetjes melden dat ze minder kleuren zien en kennen de kleur meestal niet identiteit van hun seksuele partners. De objecten en mensen in dromen zijn bekend. Niemand die dit bericht leest, heeft mij bijvoorbeeld ooit in een droom gezien. Dromen benadrukken perceptie en emoties ten koste van logica of rede. De inhoud weerspiegelt de wakende opvattingen van een dromer; als je een Democraat bent als je wakker bent, word je geen Republikein in je dromen. Het ontcijferen van de betekenis van dromen blijft tot op heden een droom.