"Wees niet de Grinch!"

Het is moeilijk om van de Grinch te houden, maar stiekem heb ik hem altijd charmant gevonden. Zowel zuur als egoïstisch, hij is als een goede ouderwetse die op de rotsen wordt geserveerd. Humeurig, gedurfd en bitterzoet; hij is alles waarvan ik dacht dat het onmogelijk was om te zijn. Hoe bevrijdend om er niets om te geven en te doen wat je wilt!

Bedenk dat de Grinch alleen op zijn berg woont en met een hart dat twee maten te klein is, bedenkt hij een plan om voor eens en voor altijd een einde te maken aan de luidruchtige kerstfestiviteiten in Whoville. Met zijn hond Max duikt hij als Kerstman de stad in en steelt alle cadeautjes, het eten voor de feesten en zelfs de kerstboom zelf.

Voor degenen onder ons die ermee worstelen OCD, de Grinch is alles wat we het meest hebben angst. Waarom zijn we deze tijd van het jaar niet vrolijker? Hoe kunnen we de vakantie voor anderen bederven met ons eigen egoïsme? Waarom moeten we herkauwen als we gewoon moeten ontspannen? Zijn wij ook Grinches?

Deze en andere zorgen achtervolgen ons in deze gelukkigste tijd van het jaar en zorgen ervoor dat we ons des te beroerder voelen omdat het indruist tegen de manier waarop we onszelf te allen tijde willen zien: goed, zorgzaam en slim. We zijn veel liever engelachtige en onschuldige Who's, en geen Grinches die 'zo knuffelig zijn als een cactus en zo charmant als een paling'.

Mensen met OCD zijn eigenlijk fantastische vijanden voor de Grinch. Uit recent onderzoek blijkt dat mensen met ocs een enorm hart hebben – niet bepaald twee maten te groot, maar van nature uitgerust met buitensporige empathie en zorg om degenen van wie ze houden pijn te doen of teleur te stellen. In tegenstelling tot de Grinch zijn ze voortreffelijk afgestemd op anderen, zozeer zelfs dat het moeilijk is hun eigen tegenstrijdige gevoelens en gedachten te erkennen. Het is vrij gemakkelijk om deze aspecten van jezelf te beoordelen of te vergeten, en je dan natuurlijk in spiralen zorgen te maken. 'Wees niet de Grinch, wees niet de Grinch', zou tijdens de vakantie de innerlijke monoloog van OCS-patiënten kunnen luiden.

Maar het zou je een veel beter gevoel moeten geven als je hoort dat Theodore Geisel – de goede oude Dr. Seuss – de Grinch naar zichzelf heeft gemodelleerd. Benadrukt Met de aanhoudende gezondheidsproblemen van zijn vrouw en ontsteld door de toenemende commercialisering van Kerstmis, keek hij op 26 december in de spiegel en zag de Grinch helder als dag. En ik ben er vrijwel zeker van dat juist die ruimte om een ​​Grinch te zijn hem in staat stelde verbinding te maken met een deel van zichzelf dat hij moest herkennen en misschien zelfs liefhad.

Als je deze vakantie OCD hebt, waarom zou je dan niet wat meer ruimte geven aan je innerlijke Grinch om er gewoon te zijn? Wie zei dat je deze feestdagen altijd blij en gelukkig moet zijn? Wie zegt dat je je soms niet asociaal, ongeïnteresseerd of ronduit gemeen kunt voelen? Het maakt je geen Grinch, het maakt je een mens.

Er zijn tegenwoordig twee basisscholen over de behandeling van OCS. De gouden standaard en de meest populaire is gebaseerd op blootstellings-responspreventie. Dit betekent ruimte maken voor je angst en spanning zonder te proberen het weg te nemen. Dus als je je zorgen maakt en je afvraagt ​​of je een Grinch bent, laat het er dan een tijdje zijn en probeer niet bij iemand de geruststelling te zoeken dat je altijd een vrolijke inwoner van Whoville bent. Houd rekening met de mogelijkheid dat je soms een Grinch bent.

Zing het met mij mee met je beste Boris Karloff-stem: 'Je bent een monster, meneer Grinch. Je hart is een leeg gat. Je hersenen zitten vol spinnen, je hebt knoflook in je ziel. Ik zou je niet aanraken met een paal van dertig en een halve voet!" Alleen, sta jezelf hier toe om je voor te stellen dat er geen afstand is tussen jou en de Grinch en dat vind je prima.

De tweede denkrichting over OCD is Interne Familiesystemen. Deze benadering benadrukt dat je vriendschap sluit met alle delen van jezelf als waardevol en liefdevol. Verrassend genoeg betekent dit dat je extra liefde geeft aan de kanten van je innerlijke familie die je het meest onsmakelijk en verontrustend lijken – denk aan die vervelende oom of tante die tijdens de feestdagen op bezoek komt. Schenk wat extra aandacht en liefde aan deze kant van jezelf en wees nieuwsgierig naar wat deze kant nodig heeft. Heeft het wat tijd nodig om alleen te zijn? Heeft het vrijheid van verwachtingen nodig om gelukkig, goed of energiek te zijn? Voelt het zich onbegrepen door andere delen van jezelf die het graag buitenspel houden?

Geef het een stem, en zing opnieuw, als je dat nodig hebt, mee met Boris Karloff: "Je hebt de tedere zoetheid van een zeezieke krokodil! Gezien de keuze tussen jullie twee, zou ik de zeezieke krokodil nemen."

En nu, met een grijns van die termieten in je glimlach, wees voor één keer de Grinch. Het zou uw vakantie misschien wel een stuk vrolijker kunnen maken!