Wilde ideeën kunnen levens redden

Heb jij ooit een ‘aha’-moment gehad in bad? Wat dacht je van een ‘aha’-moment over de badkuip? Vijftien jaar geleden een puppy met parvovirus iIn een dierenasiel stond vrijwel zeker een doodvonnis.

Vastzitten in de Status Quo

Niet noodzakelijkerwijs door het virus, dat het maag-darmstelsel aantast en zonder behandeling dodelijk is, maar door de het ‘infectiebeheersingsproces’ van de meeste opvangcentra, dat de euthanasie van alle parvo-positieve puppy’s dicteerde, samen met hun nestgenoten. Decennia lang werd dit gezien als de meest kosteneffectieve en ‘veilige’ manier om parvo in een opvangcentrum te beheren.

Er moest een betere manier zijn

In 2008 viel het me op dat er een manier moest zijn om de duizenden aan parvo blootgestelde puppy's te redden die elk jaar in opvangcentra worden geëuthanaseerd. Ik vond het vreemd dat een drukke dierenartsenpraktijk parvo kon behandelen zonder het onder de honden van klanten te verspreiden, maar een asiel niet. Het voelde als een manier om veel honden te redden door iets te doen dat ik al wist uit mijn jaren in de privépraktijk.

Terwijl ik nadacht over mogelijke manieren om dingen uit te zoeken, viel het me op dat ik een ingebouwde "quarantaineafdeling" in mijn huis (mijn badkamer) had met een eigen wasbare puppyren (mijn badkuip).

Dus ik deed het. Ik heb bij mij thuis opgezet wat de eerste parvo-puppyintensive care afdeling (ICU) voor opvangdieren. Veel mensen dachten dat ik gek geworden was; De zorg voor parvo-puppy's is vies, stinkend en vermoeiend. Het virus veroorzaakt bloederige diarree die een unieke en krachtige geur met zich meebrengt.

Voor de omgang met de puppy's zijn de juiste persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM's) nodig, zoals handschoenen en schorten, en het verdriet dat het verlies van puppy's aan het virus met zich meebrengt, kan wreed zijn. Toch wist ik gewoon dat we het beter konden doen.

Het werkte

En het blijkt dat we dat konden. Omdat er geen medicijn beschikbaar was om het virus rechtstreeks te bestrijden, was het bieden van medische ondersteuning de enige manier om te overleven. We moesten kosteneffectieve en eenvoudig te implementeren manieren vinden om de puppy's fysiek te ondersteunen terwijl ze het virus bestreden.

Dit omvatte het verstrekken van vloeistoffen om uitdroging tegen te gaan en antibiotica om secundaire infecties te bestrijden. We hebben ook laten zien dat je, met voldoende voorzorgsmaatregelen, parvo in een opvangcentrum kunt behandelen zonder de ziekte te verspreiden. Al snel werd mijn Parvo Puppy ICU aan huis overgebracht naar de Austin Huisdieren In leven! faciliteit, waar we parvo-protocollen ontwikkelden om met anderen te delen op het gebied van dierenwelzijn.

Deze protocollen redden meer dan 80 procent van de geïnfecteerde puppy’s van een ziekte die voorheen tot euthanasie zou hebben geleid. Sinds ik in mijn badkuip begon, heeft het Parvo Puppy ICU-model jaarlijks duizenden levens gered.

Er geraken was echter niet zo eenvoudig als het vullen van de badkuip. De grootste uitdaging was het bestrijden van de desinformatie die in opvangcentra bestaat. Mensen begrijpen niet hoe het wordt verspreid en hoe het kan worden voorkomen angst ervan is groter dan de realiteit ervan.

Die angst was zo diepgeworteld dat ik oprecht geloof dat als ik geen dierenarts was geweest, we gedwongen zouden zijn geweest de behandeling door de staatsdierenarts of een andere autoriteit stop te zetten. Ik was ook verrast door de tegenreactie van de veterinaire gemeenschap. Ik begrijp het omdat uit de literatuur blijkt dat de besmettelijkheid veel langer duurt nadat de ziekte is geëindigd.

Dat tijdsbestek is echter nooit getest omdat dat niet nodig was. Het werd alleen op een eerder tijdstip getest, tot die tijd niet dagelijks. We hadden geen laboratorium om dat uit te testen, maar we hadden wel het echte leven. We werden geconfronteerd met zeer wenselijke puppy's die zouden sterven als ze niet werden behandeld (door euthanasie in het asiel of). ziekte), en we hadden weinig tijd om honden er doorheen te verplaatsen, zodat het maximale aantal honden kon zijn opgeslagen. Het was die wanhoop die de innovatie stimuleerde.

Heb je een helder idee? Probeer het

De Parvo Puppy ICU was meer dan alleen een radicaal idee. Het was een doorbraak die een revolutie teweegbracht in de manier waarop parvo in opvangcentra wordt behandeld. Het toonde aan dat aan parvo blootgestelde puppy’s konden worden behandeld en gered, in plaats van geëuthanaseerd, met minimale middelen en risico op infectie.

Het onthulde ook dat een eenvoudige oplossing, zoals het gebruik van een badkuip als quarantaineafdeling, een enorm verschil zou kunnen maken in de levens van duizenden honden die een kans verdienden om te leven en lief te hebben.

Door een risico te nemen en iets nieuws te proberen, heb ik waardevolle lessen geleerd over innovatie, mededogen en... weerstand die mijn vorm hebben gegeven carrière en leven. Ik hoop dat mijn verhaal anderen inspireert om uitdagingen met moed en moed aan te gaan creativiteit en buiten de gebaande paden (of in de badkuip) denken als het gaat om het helpen van dieren (en mensen) in nood. Je weet nooit welke geweldige dingen je kunt bereiken als je je hart volgt intuïtie.