Een botanische beloning oogsten

Een gedeeltelijke amputatie van het rechterbeen van Cassandra Quave op driejarige leeftijd – een van de vele chirurgische ingrepen ondernomen om haar te helpen omgaan met aangeboren skeletafwijkingen - liet haar lopen met behulp van een prothese. Maar daar waren kosten aan verbonden: een agressieve stafylokokbesmetting die haar bijna het leven kostte. Antibiotica hielpen Quave de microben te overwinnen die haar amputatieplaats aanvielen, maar elk jaar... honderdduizenden anderen sterven aan bacteriën die ongevoelig zijn geworden voor de moderne tijd farmaceutische producten.

Nu hoogleraar dermatologie en menselijke gezondheid aan de Emory University, heeft Quave haar gefocust carrière over deze superbacteriën, op zoek naar nieuwe manieren om ze te bestrijden met de oorspronkelijke medicijnbron van de mensheid: planten. In haar memoires De plantenjager

, beschrijft ze haar zoektocht, die haar van de oerwouden van Peru naar de bergen van Kosovo heeft gebracht, terwijl ze ons vraagt ​​na te denken over wat we verliezen als we onze verbinding met de natuurlijke wereld verbreken – en wat we kunnen winnen als we de levende landschappen om ons heen van dichterbij bekijken ons.

Hoe heeft het opgroeien met een beperking uw interesse in de medische wetenschap aangewakkerd?

Vanaf mijn geboorte was ik eigenlijk ondergedompeld in de geneeskunde. Naast de amputatie moest ik mijn dijbeen verlengen, mijn rug rechttrekken en mijn heup laten herbouwen. Het feit dat ik zo vaak in een medische omgeving zat en zag dat andere kinderen met vreselijke problemen te maken kregen, is mij bijgebleven. Mijn geest raakte gefixeerd op twee dingen die ik het belangrijkst vond in de geneeskunde: chirurgie en farmacologische interventies.

Hoe helpt het werk dat u nu doet in de strijd tegen bacteriële infecties?

Ik vind het voorbeeld van de Braziliaanse peperboom leuk omdat het een underdogverhaal is. Iedereen in Florida, waar ik ben opgegroeid, haat het omdat het een invasieve wiet is. Maar in Brazilië heeft het een lange geschiedenis van gebruik in de traditionele geneeskunde om wonden en zweren te behandelen. Maar dat gebruik was nog niet door de wetenschap verklaard totdat mijn laboratorium en ik erbij kwamen. We ontdekten dat het niet werkt door de groei van bacteriën te remmen. In plaats daarvan blokkeren verbindingen die we hebben geïsoleerd de communicatiesystemen in stafylokokbacteriën. Ze zijn niet in staat hun aanvallen te coördineren, waardoor ze in principe niet giftig zijn.

Hoe werd het gebruik van planten als medicijn de focus van je onderzoek?

De moderne geneeskunde profiteert al van talloze innovaties die oorspronkelijk in de plantenwereld zijn gevonden. Vooruitgang op het gebied van de anesthesie kwam bijvoorbeeld dankzij pijlgif uit de Amazone. Sommige therapieën die worden gebruikt om congestief hartfalen te behandelen, zijn afkomstig van plantaardige remedies die worden gebruikt door oudere kruidenvrouwen op de Britse eilanden. Toch merk ik nog steeds dat ik andere wetenschappers moet heropvoeden die geloven dat het bestuderen van planten geen waardevolle onderneming is.

Waarom niet?

Een deel ervan is dat we zo losgekoppeld zijn van de natuur; we denken niet vaak na over waar veel van ons voedsel, kleding en medicijnen vandaan komen. Er is ook het idee dat we planten al hebben onderzocht en alles van waarde hebben gevonden. Maar dat is gewoon niet waar; er zijn 33.000 soorten planten die door mensen als medicijn zijn gebruikt, maar we bevinden ons nog steeds in de zeer kleine honderden soorten die rigoureus wetenschappelijk zijn geëvalueerd. Er is een enorme hoeveelheid chemische diversiteit om te verkennen.

Terwijl je studeerde om chirurg te worden, reisde je naar de Amazone om te werken met een traditionele genezer, Don Antonio. Hoe heeft die ervaring uw perspectief veranderd?

Het was mijn eerste kennismaking met het idee dat er naast de westerse geneeskunde nog andere vormen van geneeskunde bestonden. Door met Don Antonio te werken, kon ik niet alleen zien hoe traditionele praktijken werken, maar ook waar de tekortkomingen van westerse benaderingen kunnen zitten. Als kind had ik vaak het gevoel dat ik werd behandeld als een probleem in plaats van als een persoon – niet omdat artsen onverschillig zijn, maar omdat ze strikt beperkt zijn in de hoeveelheid tijd die ze aan patiënten kunnen besteden. Wat ik samen met Don Antonio ervaarde was een patiënt-genezerrelatie die veel ingewikkelder was; er was meer emotionele verbinding, zelfs fysieke verbinding. De psychologie van die verbinding is echt de sleutel tot het genezingsproces.

Waarom is het zo belangrijk om rechtstreeks met deze genezers te werken?

We worden momenteel geconfronteerd met een enorm verlies van traditionele kennis. Toen ik in het Amazonegebied werkte, zag ik heel duidelijk dat pogingen om de westerse geneeskunde naar afgelegen gebieden te brengen kunnen problemen veroorzaken omdat ze traditionele kennissystemen over het gebruik van het lokale verdringen bronnen. En als deze gemeenschappen geen geld meer hebben om hun moderne apotheken te bevoorraden, hebben ze niets meer. Een belangrijke taak van etnobotanie is het behouden en documenteren van kennis. Maar het is niet zo eenvoudig als alles opschrijven; het gaat eigenlijk om het koesteren en ondersteunen van deze tradities in de gemeenschappen zelf. Ik leer van oudere grootouders die planten gebruiken om hun kinderen en kleinkinderen te behandelen. Maar dan is het van cruciaal belang om te proberen die kennis terug te geven aan de gemeenschap, hetzij door een etnobotanische tuin, een boek schrijven in de lokale taal of samenwerken met lokale culturele organisaties workshops houden.

Hoe kunnen we beter in contact komen met de planten om ons heen?

Veel van de kennis rond medicijnen heeft de nadruk gelegd op het exotische: dat we naar verre oorden moeten gaan om nieuwe geneeswijzen te vinden. En tijdens mijn werk kom ik op verschillende plekken. Maar er zijn veel soorten in onze buurten die ook een belangrijke bijdrage leveren aan het leven zoals we dat nu kennen – of het nu gaat om hun gebruik in hout, voedsel, kleding of andere toepassingen. Een eenvoudige manier om meer afgestemd te raken, is door meer te weten te komen over enkele van de organismen die u dagelijks tegenkomt. Mijn uitdaging zou zijn om slechts één soort te kiezen om te leren kennen. Misschien is het een eik in je achtertuin of een paardenbloemonkruid. Kijk nog eens; Ontdek waarvoor het is gebruikt. Het kan je helpen de natuurlijke wereld met andere ogen te bekijken.