Hoe om te gaan met kinderen die dictatoriale eisen stellen

"Je moet al mijn blokken precies terugplaatsen zoals ik ze had! Je mag mijn blokken niet aanraken!"

‘Stop met praten tegen mama! Ik heb een vraag, en ze moet nu naar mij luisteren!"

Hoewel het bekend is dat kinderen van alle temperamenten zich soms gedragen als dictators, doen ouders dat wel hoogsensitieve kinderen (HSC’s), kinderen die hun ervaringen in de wereld dieper verwerken, melden dat hun kinderen regelmatig dit soort ogenschijnlijk schandalige eisen stellen. HSC's hebben doorgaans een lage tolerantie voor ongemak. Als niet aan de vraag wordt voldaan, kunnen hun kinderen erg angstig en onaangenaam zijn. Er kan veel gejammer of een regelrechte driftbui zijn.

⁠Deze momenten zijn zo gekmakend omdat:

1. De toon die het kind aanslaat is vernederend, ‘onaangenaam’ en totaal onaanvaardbaar
2. Wat het kind triggert, lijkt zo onbeduidend en irrationeel dat ouders het gevoel krijgen dat ze verwende snotneuzen opvoeden die ze 'harder moeten maken'.

Dit maakt het een grote uitdaging voor ouders die hard werken om de beste te zijn

empathisch, rustige en verbonden moeders en vaders die ze willen zijn. ⁠

Een veel voorkomende reactie is het vermanen of corrigeren: ‘Zo kun je niet tegen ons praten! Het is respectloos."

Dit heeft de neiging om kinderen verder te versterken. Ze zijn er snel bij schaamte terwijl ze gecorrigeerd worden – wat zij als kritiek ervaren – waardoor ze in een verdere ontregeling terechtkomen. Wanneer hun hersenen worden overspoeld met overweldigende gevoelens, zijn ze niet in staat de les die jij ze probeert te leren, te verwerken of te leren. hoe je lessen kunt leren aan kinderen die het niet kunnen verdragen gecorrigeerd te worden.)

Wat uw kind nodig heeft

Om op deze momenten zo effectief mogelijk te kunnen reageren, is een belangrijke verandering van gedachten nodig: uw kind is geen meester-manipulator of een verwend nest, of is geen verwend nest dat het met opzet kwijtraakt als het niet krijgt wat het wil.

Ik geloof dat de hoofdoorzaak van dit veeleisende gedrag is dat HSC’s sensaties en ervaringen zo registreren diep dat hun systemen de intensiteit van deze input niet effectief kunnen verwerken, waardoor ze nog meer overweldigd raken gemakkelijk. Dit betekent dat ze gevoeliger zijn voor opwinding en ongemak, waardoor ze prikkelbaarder kunnen worden dan andere kinderen. Wanneer er een wens of behoefte ontstaat, of wanneer er iets onverwachts gebeurt, voelt dat zo ongemakkelijk dat ze eisen dat er onmiddellijk aandacht aan wordt besteed. Ze zijn wanhopig op zoek naar een oplossing voor het ongemak dat ze ervaren als ze bijvoorbeeld ontdekken dat hun blokkades niet meer precies zijn zoals ze ze hadden achtergelaten; of ze moeten wachten totdat hun ouders vol zijn aandacht.⁠

Wanneer ouders het gedrag van hun kind vanuit dit perspectief bekijken, voelen ze zich meer empathisch tegenover hen en zijn ze daar beter toe in staat Reageer op een liefdevolle en effectieve manier, waardoor kinderen leren tolereren als de dingen niet gebeuren zoals ze willen of verwachten.

Hoe ziet dat eruit?

1. Valideer hun ervaring.
2. Stel de juiste limiet in en volg deze op.
3. Tolereer de gevolgen.

‘Ik weet dat je het niet leuk vindt als we je speelgoed verplaatsen. Dat zal soms gebeuren als we dat gebied moeten schoonmaken en u niet thuis bent. Ik help je graag om ze op een veiliger plek weer op te bouwen als je er klaar voor bent en als je het met een respectvolle/vriendelijke stem kunt vragen."

‘Ik weet dat het moeilijk is om te wachten. Ik zal mijn gesprek met papa beëindigen en ben benieuwd wat je vraag is als we klaar zijn."

Ik weet dat stap drie, het tolereren van de gevolgen die onvermijdelijk zijn als je niet instemt met hun eisen, gemakkelijker gezegd dan gedaan is. Het kan helpen om jezelf eraan te herinneren dat de protesten en inzinkingen als kinderen niet krijgen wat ze willen, niet schadelijk voor hen zijn. Ze hebben jou nodig om hun steun en toeverlaat te zijn en te laten zien dat je de storm kunt doorstaan, en niet meegesleept wordt in het zwarte gat van proberen het allemaal beter te maken. (Dit blogpost gaat diep in op hoe je grote reactoren kunt kalmeren.)

Het is een geschenk voor uw kind (en voor u) om van deze incidenten geen groter probleem te maken. Uw kind moet weten dat u begrijpt wat hij probeert te communiceren en waar hij mee worstelt; dat je er niet boos over bent; en dat u, omdat u hun belangrijkste leraar bent, hen gaat helpen dit te beheren. Dit doe je door de belangrijke grenzen te stellen die hen helpen nu met hun ongemak te leren omgaan, zodat ze uiteindelijk op de lange termijn minder ongemak ervaren en vaak minder veeleisend worden.

Door deze grenzen op een liefdevolle manier vast te stellen, geeft u ook een heel belangrijke boodschap aan uw kind af: dat u er vertrouwen in heeft dat hij/zij met zijn/haar frustratie/teleurstelling om kan gaan, waardoor zijn/haar gevoel van zelfbeheersing En vertrouwen. Door verwachtingen te stellen, laat je zien dat je in je kind gelooft. Vaak zijn het er meer veerkrachtig dan je denkt dat ze zijn.