Een reden om contact op te nemen

Het aangaan van zinvolle gesprekken met anderen versterkt de sociale banden en bevordert het welzijn veel meer dan over koetjes en kalfjes. Toch zijn veel mensen bang voor intieme gesprekken of vermijden ze zelfs actief, vooral met mensen die ze niet goed kennen. Waarom zijn we zo terughoudend om deel te nemen aan een activiteit waar we zo acuut profijt van zouden kunnen hebben? Volgens nieuw onderzoek kan dit te wijten zijn aan verkeerd gekalibreerde verwachtingen, en het veranderen ervan zou een diepere verbinding kunnen bevorderen.

Dat blijkt uit een reeks onderzoeken gepubliceerd in de Journaal van Persoonlijkheid en sociale psychologie, deelnemers voerden ‘oppervlakkige’ gesprekken (bijvoorbeeld over hun slaap). schema of hoe vaak ze geknipt worden) of “diepe” discussies (over gênante momenten, wat zij zijn dankbaar voor, of wanneer ze voor het laatst huilden). Voordat ze gingen chatten, voorspelden ze hoe ongemakkelijk en ongemakkelijk het gesprek zou zijn, hoe dichtbij ze zouden daarna tegen hun gesprekspartner voelen, en hoeveel ze ervan zouden genieten interactie.

Deelnemers overschatten consequent de ongemakkelijkheid van de gesprekken; deze misrekening was vooral van belang voor de ‘diepe’ discussies. Ze onderschatten ook enorm hoeveel ze zouden genieten van de meer intieme gesprekken, en hoe dicht ze zich bij hun partner zouden voelen. Deelnemers die zowel oppervlakkige als diepgaande discussies voerden, genoten meer van het laatste en voelden zich daarna meer verbonden.

Het verschil tussen de verwachtingen van de deelnemers en hun werkelijke ervaring leek geworteld in de veronderstelling dat gesprekspartners zich niets zouden aantrekken van de details van hun leven. “We onderschatten feitelijk hoe sociaal anderen zijn”, legt studieauteur Nicholas Epley uit, een psycholoog aan de Booth School of Business van de University of Chicago. “Als gevolg hiervan onderschatten we hoe positief het zal zijn als we contact opnemen en verbinding proberen te maken.”

Een dergelijke veronderstelling zou een barrière kunnen vormen voor het aangaan van diepere verbindingen met anderen, speculeert Epley. Toch leken de deelnemers in staat om hun koers te corrigeren. Toen ze van tevoren te horen kregen dat het gebruikelijk is om te onderschatten hoeveel vreemden om elkaar geven In andere gevallen stuurden ze vrijwillig de gesprekken in diepere richtingen, waarbij ze mogelijk de vruchten plukten van hun daden Dus.

Eén enkele herinnering is waarschijnlijk niet genoeg om verkeerd gekalibreerde aannames permanent te veranderen, waarschuwt Epley. Maar door de moeite te nemen om slechts een paar positieve interacties aan te gaan, kan iemand mentaal worden gereset. ‘Na een betekenisvol gesprek willen mensen er meestal nog een voeren’, zegt hij. Met andere woorden: ze leren welke voordelen dat heeft. intimiteit kan brengen. “Maar je kunt alleen leren van de ervaringen die je hebt”, voegt hij eraan toe. “Als je denkt dat het onaangenaam is om met iemand te praten en het daarom nooit probeert, kom je er nooit achter dat je ongelijk had.”