De beste boeken van 2022 (tot nu toe) - volgens echte eenvoudige redacteuren

Een vrouwenkliniek in Boston staat centraal in Mercy Street, de opmerkzame nieuwe roman van Jennifer Haigh. Het verhaal zoomt in op de levens van gewone mensen in het huidige Amerika: een therapeut in de kliniek, de wietdealer die haar angst helpt wegnemen, een eenling wiens enige echte gemeenschap online is, een anti-abortusactivist - en onderzoekt, in de deskundige handen van Haigh, hoe we tot de overtuigingen komen die we hebben.

Danya Kukafka's Opmerkingen over een executie is een intense thriller die leest als een mengelmoes van Law & Order en een college psychologie. Het fictieve verhaal van Ansel Packer, een seriemoordenaar in de dodencel, krijgt een briljante wending: het richt zich op de vrouwen die hij trof, en vraagt ​​uiteindelijk waarom we aangetrokken worden door misdaadverhalen over gewelddadige mannen. Slim geconstrueerd en slim, dit is het soort boek dat je uitademt met een grote uitademing.

Violeta, de nieuwste roman van Isabel Allende, is het meeslepende verhaal van Violeta Del Valle, een 100-jarige vrouw wiens leven wordt geplaagd door twee pandemieën: de Spaanse griep en Covid-19. Haar sage, zo levendig geschreven dat het aanvoelt als een autobiografie, getuigt van veerkracht en moed.

Huil niet om mij door Daniel Black is een roman-in-letters verteld vanuit het oogpunt van een zwarte vader aan het einde van zijn leven, schrijvend aan zijn homoseksuele zoon over hoe zijn eigen opvoeding zijn acties vormde, voor beter of slechter. Deze ontroerende lezing, die je gegarandeerd aan het denken zet over de oudere volwassenen in je leven, is een verhelderend kijkje in hoe ouderen hun plaats in een veranderende wereld zouden kunnen zien.

Ursula Byrne is een succesvolle, scherpe New Yorker die leert over een exclusieve matchmaking-service die belooft klanten hun perfecte partner te vinden. Geïntrigeerd door de garantie, bezwijkt ze voor de ingewikkelde 'beoordelingen' van het bedrijf. Grappig en modern, de boog van Tory Henwood Hoen is als de koelere grote zus van een romcom. Het is net zo goed een satire als een romance, die onze (misschien misplaatste) afhankelijkheid van hightech-oplossingen voor zaken van het hart aantast.